سهیلا قدیری دیروز به دار آویخته شد، او تجسم بی پناهترین
شهروند ایرانی بودوێـــراش نـــیوز:سۆهەیلا قەدیری بێکه‌س فامێل بوو،سۆهەیلا نه که سێکی بۆ هاواری لێی بکات ۆ نه که سی هه بوو تا له دیوی زیندانه‌وه هه‌واڵی ئێعدامه‌که‌ی پێ بده‌ن،هیچ که‌س ته‌رمی بێ گیانی ئه‌و وه‌رناگرێت و که‌سیش رێوڕه‌سمێکی بۆ ناگرێت.له‌و هه‌موو داهاته‌ی وڵاتی ئێران ته‌نیا چه‌ن میتر ته‌نافی پێ برا.دڕیژه ی هه واڵه که به زمانی فارسێ بخوێنه وه.
سهيلا قديري تنهاترين و بي پناه ترين ايراني که زندان هاي کشور تاکنون به خود ديده، ديروز اعدام شد. نه کسي را داشت که براي اعدام نشدنش به دادستان التماس کند و نه حتي بيرون در زندان اوين کسي منتظر بود تا انجام اعدام را به اطلاعش برسانند. کسي بدن بي جان او را تحويل نمي گيرد و هيچ ختمي به خاطر او برگزار نمي شود. از همه درآمدهاي نفتي کشور فقط چند متر طناب نصيب گردن او شد و از 70 ميليون جمعيت ايران تنها کسي که به او محبت کرد، سربازي بود که دلش آمد صندلي را از زير پاي سهيلا بکشد و به 16 سال بي پناهي و فقر و آوارگي او پايان دهد و او را روانه آن دنيا کرد که مامن زجرکشيدگان و بي پناهان و راه به جايي نبردگان است.
سهيلا 16 سال پيش از خانواده يي که هيچ سرمايه مادي و فرهنگي نداشت تا خوب و بد را به او بياموزد، فرار کرد و ميهمان پارک هاي ميدان تجريش شد. حال او يک دختر شهرستاني يا دهاتي با لهجه کردي و لباس هايي بود که به سادگي مي شد دريافت به شمال تهران تعلق ندارد و از اينجا بود که ميهمان ثابت گرسنگي و سرماي زمستان و گرماي تابستان و نگاه کثيف و هرزه رهگذران شد.پس از سال ها آوارگي در حالي که فرزند ناخواسته يي را حمل مي کرد، از سوي پليس دستگير شد و براي اولين بار در زير سقف بازداشتگاه احساس خانه و مامن داشتن را تجربه کرد. به گفته خودش کودک پنج روزه اش را کشت چون تحمل سختي و گرسنگي و آوارگي کشيدن فرزند دلبندش را نداشت.
وقتي وکيل در جلسه دادگاه از او مي خواهد که بگويد «دچار جنون شده بودم فرزندم را کشتم»، زير بار نرفت و باز تاکيد کرد من عاشق کودکم بودم زيرا به غير از او کسي را نداشتم ولي نمي خواستم فرزند يک مرد معتاد و يک زن ولگرد بي پناه به روزگار من دچار شود. منطق زن فقيري که در دادگاه تکرار مي کرد من روي سنگفرش هاي خيابان و زير باران بزرگ شده ام، آن کودک بي پناه تر از مادرش را به کام مرگ کشاند و پس از دو سال مادرش نيز به سرنوشت مشابهي دچار شد.
اعدام بي پناه ترين ايراني اين سوال را مطرح مي کند که گناه ولگردي و هرزگي يک انسان فقير و بي پناه و راه گم کرده بزرگ تر است يا گناه جامعه ثروتمندي که براي فنا نشدن امثال سهيلا اقدامي نمي کند. قبح فسق و فجور سهيلا زشت تر است يا اينکه کسي در مناطق شمال تهران از شدت گرسنگي به تن فروشي روي آورد. و در نهايت وجود امثال سهيلاي ولگرد و قاتل براي يک جامعه پرادعا و پر از مراسم پرريخت و پاش زشت تر است يا بي تفاوتي نسبت به اينکه در لابه لاي کوچه پس کوچه هاي حوالي ميدان تجريش، انساني در اثر سرماي دي و بهمن چنان به خود بلرزد که براي نمردن از سرما و گرم شدن، هر شب را در خانه يي سپري کند. حال که از فقر و بي پناهي و به تعبير برخي، استضعاف امثال سهيلا احساس گناه نکرديم، از گرسنه ماندن او در خيابان هاي پر از رستوران تجريش شرمنده نشديم، و از اينکه جايي را نداشته تا شب هاي زمستان را در آن سپري کند. فرجام سهيلا قديري و کودک پنج روزه اش ثمره يک بي عدالتي و يک ظلم غدار اجتماعي است که براي سر و سامان و پناه دادن به امثال سهيلا چاره يي نينديشيده. اگر نگاه سنتي خشن و بي عاطفه سياه و سفيد جامعه خود را به تجربه ديگر جوامع متوجه کنيم، درمي يابيم بسياري از کشورها راه حل هايي را تجربه کرده اند. کشورهاي اروپايي مراکزي را داير کرده اند که هدف از سازماندهي آن پناه دادن به کساني است که براي مدت کوتاهي يا اساساً سرپناهي ندارند و بدون سرپناه فنا مي شوند. حتي در کشور ثروتمندي همچون سوئد يا انگليس زناني که در اثر اختلاف خانوادگي از خانه فراري مي شوند به مکان هاي تعريف شده يي هدايت مي شوند تا آرامش بيابند و به زندگي عادي بازگردند.براي جامعه يي که مفتخر است هرساله در مراسم و مناسبت ها تعداد ديگ هاي بار گذاشته شده صدتا صدتا اضافه مي شود و بسياري از نهادها با يکديگر رقابت مي کنند، تامين زندگي دو هزار يا پنج هزار نفر امثال سهيلا هزينه و سازماندهي کمرشکني محسوب نمي شود.
اعدام امثال سهيلا به عنوان نماينده فقيرترين اقشار آسيب پذير که از يکي از دورافتاده ترين شهرهاي غرب کشور به تهران پرتاب شده، کدام حس عدالت طلبي کجاي نظام قضايي ما را اقناع مي کند و پاسخ مي گويد. آيا سهيلا قديري شهروند دارنده شناسنامه کشور ايران به خاطر محروميت و فلاکتي که کشيد و نقل آن، اشک همگان را در دادگاه درآورد بايد غرامت دريافت مي کرد يا حکم اعدام. يک هفتادميليونيوم درآمدهاي نفتي ايران که بالغ بر 735 ميليارد دلار مي شود معادل 10 هزار و پانصد دلار يا 10 ميليون و 500 هزار تومان مي شود. سهم سهيلا به عنوان عضوي از جامعه 70 ميليوني ايران با يک حساب سرانگشتي 10500 دلار يا 10 ميليون و 500 هزار تومان مي شود. در شرايطي که بسياري از اقشار جامعه ايران با تحصيل در آموزش و پرورش و تحصيلات دانشگاهي مجاني و با دريافت يارانه هاي بهداشتي، غذايي و دارويي بسيار بيشتر از 10500 دلار از سهم درآمد نفتي تسهيلات دريافت کرده اند، سهيلا به عنوان شهروند جامعه ايران هيچ گاه امکان بهره مندي از هيچ تسهيلات دولتي و ملي را نداشت. به همين لحاظ سهيلا به عنوان کسي که نتوانست از هيچ امکاناتي بهره مند شود، بايد حداقل 10 ميليون و 500 هزار تومان سهم خود را از درآمدهاي نفتي 30 سال گذشته دريافت مي کرد. و نيز به خاطر محروميت هايي که به آن دچار شد و عقب ماندگي و عقب افتادگي مضاعفي را بر او تحميل کرد، مبالغ ديگري را نيز بايد به عنوان خسارت دريافت مي کرد.
به اين ترتيب سهيلا با داشتن 10 ميليون و 500 هزار تومان امکان آن را داشت تا اتاقي را اجاره کند، کار شرافتمندانه يي را بيابد و شب ها از گرسنگي و زمستان ها از سرما به خود نلرزد. شايد او مي توانست خانواده يي تشکيل دهد و لذت مادر شدن و همسر بودن را تجربه مي کرد و نيز فرصت مي يافت به جاي کشتن فرزند دلبندش با شيرين زباني و شيطنت هاي کودکانه او آرامش يابد. اما سهيلا به جاي آرامش خانواده و همسر و فرزند، در فشار حلقه طناب دار آرام گرفت. حداقل او ديگر گرسنگي نمي کشد، از سرما به خود نمي لرزد و نگاه هاي هرزه را تحمل نمي کند. بي ترديد در رحمت و غفران خداوند رحمان و رحيم آرامش يافته است.
فرزانه روستایی
که‌ماڵ که‌ریمی:ئه‌لقاعیده ئێستا به کرده‌وه هاوپه‌یمانی سه‌ره‌کیی کۆماری ئیسلامییه له ناوچه‌دا.کوردستان _ به‌شی سیاسی: به‌رێز که‌ماڵ
که‌ریمی، ئه‌ندامی ده‌فته‌ری سیاسیی حیزبی دێموکراتی کوردستان له لێدوانێکی تایبه‌ت دا بۆ «کوردستان» باسی له پیلانی هاوبه‌ش و مه‌ترسیداری کۆماری ئیسلامی و گرووپه رادیکاڵه ئیسلامییه‌کانی وه‌ک ئه‌لقاعیده له کوردستان کرد و داڕشتنی به‌رنامه‌یه‌کی هاوبه‌ش له لایه‌ن حیزب و لایهنه سیاسییه‌کانی رۆژهه‌ڵاتی کوردستان بۆ رووبه‌ڕووبوونه‌وه و پێش گرتن له گه‌شه سه‌ندنی تیرۆریزمی و بیری رادیکاڵیزمی ئیسلامی به پێویستییه‌کی حاشا هه‌ڵنه‌گرو هه‌نووکه‌یی زانی.
ئه‌و ئه‌ندامه‌ی ده‌فته‌ری سیاسیی «حدک» نیگه‌رانی خۆی له چالاکیی ئازادانه‌ی هێزو گرووپه رادیکاڵه ئیسلامییه‌کان و ئه‌لقاعیده له کوردستان ده‌ربڕی و وتی: کۆماری ئیسلامی به مه‌یدان دان به‌و گرووپانه و هاوکاری کردنیان چه‌ند مه‌به‌ستی سه‌ره‌کی هه‌یه. یه‌که‌م ئه‌وه‌یکه ده‌یه‌وێ له کوردستان به بره‌ودان به بیری رادیکالیزمی ئیسلامی رووبه‌ڕووی بزوتنه‌وه‌ی نه‌ته‌وه‌یی و دێموکراسیخوازی کوردستان ببێته‌وه. دووه‌م به نانه‌وه‌ی شهر و کێشه‌ی ئایینی لانیکه‌م بیری به‌شێک له کۆمه‌ڵگه‌ی ئێران به لارێدا ببا و به چه‌شنێک به جێگه‌ی ئه‌وه‌ی که خه‌لک بیر له رزگاری له چنگی دیکتاتۆری و سه‌ره‌رۆیی کۆماری ئیسلامی بکه‌نه‌وه زیاتر بیر له شه‌ڕ و کێشه‌ی ئایینی و مه‌زهه‌بی بکه‌نه‌وه… به‌رێز که‌ریمی له درێژه‌دا کرانه‌وه‌ی ته‌له‌ویزیۆنی «اهل بیت» بۆ شیعه‌کان به لایه‌نێکی ئه‌و پرۆژه‌یه له قه‌ڵه‌م ده‌دا که له‌و تلویزیۆنه‌دا به‌رده‌وام بێ رێزی و ته‌وهین به سوونی مه‌زهه‌به‌کان ده‌کرێ تا هه‌م سوونییه‌کان دژی شیعه‌کان هان بدا و هه‌م شیعه‌کان دژی سوونییه‌کان هان بدا.
که‌ماڵ که‌ریمی مه‌به‌ستی سێهه‌می کۆماری ئیسلامی بۆ ئاستی کێشه ناوچه‌یی و جیهانییه‌کانی کۆماری ئیسلامی گێرایه‌وه و وتی ئێستا به‌کرده‌وه ئه‌لقاعیده هاوپه‌یمانی سه‌ره‌کی کۆماری ئیسلامییه بۆ رووبه‌ڕوو بوونه‌وه له‌گه‌ڵ ئامریکا و رۆژئاوا. به باوه‌ری به‌رێز که‌ریمی ئه‌لقاعیده و کۆماری ئیسلامی زۆر خاڵی هاوبه‌ش و ئامانجی هاوبه‌شیان پێکه‌وه هه‌یه و به تایبه‌ت کۆماری ئیسلامی لانیکه‌م له‌م قۆناخه‌دا زۆر پێویستی به القاعیده هه‌یه تا بتوانێ له‌و رێگه‌یه‌وه کێشه‌ی زۆرتر بۆ ئامریکا و رۆژئاواییه‌کان درووست بکا و سه‌رنجی ئه‌و وڵاتانه به‌ره‌و لای ئه‌و گرووپه به لارێدا ببا. ئه‌و ئه‌ندامه‌ی ده‌فته‌ری سیاسی به‌دووری نه‌زانی که هاوکاری کردن و ئازادکرانی چالاکیی گرووپه رادیکاڵه ئیسلامییه‌کان له کوردستان له چوارچێوه‌ی ئیمتیازدانی رێژیم به ئه‌لقاعیده له ناوچه‌که‌دا بێ.
به‌رێز که‌ماڵ که‌ریمی له کۆتاییدا جارێکی دیکه جه‌ختی له سه‌رپێویستی کار و به‌رنامه‌ی هابه‌شی هێز و لایهنه کوردستانییه‌کان له‌و پێوه‌ندییه‌دا کرده‌وه‌و کاری، فه‌رهه‌نگی، له قاودانی پیلانه‌کانی کۆماری ئیسلامی و وریا کردنه‌وه‌ی رای گشتی و هه‌روه‌ها له ئاستی دیپڵۆماسی و نێونه‌ته‌وه‌ییشدا ئاگادارکردنه‌وه‌ی ئه‌و هێز و لایه‌نانه‌ی له به‌ره‌ی دژی تیرۆردان، به به‌شێک له‌و به‌رنامه هاوبه‌شانه زانی که ده‌بێ هێزه کوردستانییه‌کان کاری له‌سه‌ر بکه‌ن.
کوردستان _ به‌شی سیاسی: به‌رێز که‌ماڵ که‌ریمی، ئه‌ندامی ده‌فته‌ری سیاسیی حیزبی دێموکراتی کوردستان له لێدوانێکی تایبه‌ت دا بۆ «کوردستان» باسی له پیلانی هاوبه‌ش و مه‌ترسیداری کۆماری ئیسلامی و گرووپه رادیکاڵه ئیسلامییه‌کانی وه‌ک ئه‌لقاعیده له کوردستان کرد و داڕشتنی به‌رنامه‌یه‌کی هاوبه‌ش له لایه‌ن حیزب و لایهنه سیاسییه‌کانی رۆژهه‌ڵاتی کوردستان بۆ رووبه‌ڕووبوونه‌وه و پێش گرتن له گه‌شه سه‌ندنی تیرۆریزمی و بیری رادیکاڵیزمی ئیسلامی به پێویستییه‌کی حاشا هه‌ڵنه‌گرو هه‌نووکه‌یی زانی.
ئه‌و ئه‌ندامه‌ی ده‌فته‌ری سیاسیی «حدک» نیگه‌رانی خۆی له چالاکیی ئازادانه‌ی هێزو گرووپه رادیکاڵه ئیسلامییه‌کان و ئه‌لقاعیده له کوردستان ده‌ربڕی و وتی: کۆماری ئیسلامی به مه‌یدان دان به‌و گرووپانه و هاوکاری کردنیان چه‌ند مه‌به‌ستی سه‌ره‌کی هه‌یه. یه‌که‌م ئه‌وه‌یکه ده‌یه‌وێ له کوردستان به بره‌ودان به بیری رادیکالیزمی ئیسلامی رووبه‌ڕووی بزوتنه‌وه‌ی نه‌ته‌وه‌یی و دێموکراسیخوازی کوردستان ببێته‌وه. دووه‌م به نانه‌وه‌ی شهر و کێشه‌ی ئایینی لانیکه‌م بیری به‌شێک له کۆمه‌ڵگه‌ی ئێران به لارێدا ببا و به چه‌شنێک به جێگه‌ی ئه‌وه‌ی که خه‌لک بیر له رزگاری له چنگی دیکتاتۆری و سه‌ره‌رۆیی کۆماری ئیسلامی بکه‌نه‌وه زیاتر بیر له شه‌ڕ و کێشه‌ی ئایینی و مه‌زهه‌بی بکه‌نه‌وه… به‌رێز که‌ریمی له درێژه‌دا کرانه‌وه‌ی ته‌له‌ویزیۆنی «اهل بیت» بۆ شیعه‌کان به لایه‌نێکی ئه‌و پرۆژه‌یه له قه‌ڵه‌م ده‌دا که له‌و تلویزیۆنه‌دا به‌رده‌وام بێ رێزی و ته‌وهین به سوونی مه‌زهه‌به‌کان ده‌کرێ تا هه‌م سوونییه‌کان دژی شیعه‌کان هان بدا و هه‌م شیعه‌کان دژی سوونییه‌کان هان بدا.
که‌ماڵ که‌ریمی مه‌به‌ستی سێهه‌می کۆماری ئیسلامی بۆ ئاستی کێشه ناوچه‌یی و جیهانییه‌کانی کۆماری ئیسلامی گێرایه‌وه و وتی ئێستا به‌کرده‌وه ئه‌لقاعیده هاوپه‌یمانی سه‌ره‌کی کۆماری ئیسلامییه بۆ رووبه‌ڕوو بوونه‌وه له‌گه‌ڵ ئامریکا و رۆژئاوا. به باوه‌ری به‌رێز که‌ریمی ئه‌لقاعیده و کۆماری ئیسلامی زۆر خاڵی هاوبه‌ش و ئامانجی هاوبه‌شیان پێکه‌وه هه‌یه و به تایبه‌ت کۆماری ئیسلامی لانیکه‌م له‌م قۆناخه‌دا زۆر پێویستی به القاعیده هه‌یه تا بتوانێ له‌و رێگه‌یه‌وه کێشه‌ی زۆرتر بۆ ئامریکا و رۆژئاواییه‌کان درووست بکا و سه‌رنجی ئه‌و وڵاتانه به‌ره‌و لای ئه‌و گرووپه به لارێدا ببا. ئه‌و ئه‌ندامه‌ی ده‌فته‌ری سیاسی به‌دووری نه‌زانی که هاوکاری کردن و ئازادکرانی چالاکیی گرووپه رادیکاڵه ئیسلامییه‌کان له کوردستان له چوارچێوه‌ی ئیمتیازدانی رێژیم به ئه‌لقاعیده له ناوچه‌که‌دا بێ.
به‌رێز که‌ماڵ که‌ریمی له کۆتاییدا جارێکی دیکه جه‌ختی له سه‌رپێویستی کار و به‌رنامه‌ی هابه‌شی هێز و لایهنه کوردستانییه‌کان له‌و پێوه‌ندییه‌دا کرده‌وه‌و کاری، فه‌رهه‌نگی، له قاودانی پیلانه‌کانی کۆماری ئیسلامی و وریا کردنه‌وه‌ی رای گشتی و هه‌روه‌ها له ئاستی دیپڵۆماسی و نێونه‌ته‌وه‌ییشدا ئاگادارکردنه‌وه‌ی ئه‌و هێز و لایه‌نانه‌ی له به‌ره‌ی دژی تیرۆردان، به به‌شێک له‌و به‌رنامه هاوبه‌شانه زانی که ده‌بێ هێزه کوردستانییه‌کان کاری له‌سه‌ر بکه‌ن.
